این شعر رو یه دانش آموز تنبل نوشته:
ریاضی درس خشک و درس سردی است ریاضی بهر ما همچون نبردی است
نبــــردی کـــاندر آن تیغت مـداد اســـــــت حریف و دشمنت مشق زیاد اســت
نبردی کانـــدر آن خونـــــت نــــریــــــزنـــد ولی صفرت به رنگ خون نویـــسـند
بــه میـــدان نـــبردش چـــو ن نـــهــی پـا نگاهت را بگردانـــــــی به هر جــــا
به هـــر سـتـو بهــــر قــــتلت ایـــــستاده چهل فرمول تابـــــع هـــــای ساده
به مـــــــــــشرق خیل خط های عمـودی به مغرب شصت و دو سـور وجودی
براکت ایـــن طـــرف با قـــدر مطلـــــــــق در آن سو حد و انتگرال و مـــــشتق
دو صد لعنت بـــر این اقـــــوام سینــــوس به تانژانت و کتانژانت و کسیـــــنوس
که فرمول هــــای آن بـــی حد و بی حصر بود ، در صورت و در مخرج کســــــر
خلاصـــــه مــــــی کنــــم دیگر کلــــامـــم قبولـــــــــــــش می کنی یا نه ندانم
به میدان پا منـــه کـــــارت خراب اســـــت دراینجا نمره بیست چون سراب است
